Ik voel me verschrikkelijk schuldig voor wat ik heb gedaan… Toen we aankwamen zijn we gaan slapen. Echter toen allen behalve Ariadne wakker waren heb ik de kinderen aan boord gestuurd. Ik wist dat Ariadne niet lang meer zou slapen en heb een overhaaste beslissing genomen. Ik heb haar laten liggen. Ik had werkelijk geen behoefde aan haar liefde, hoe graag zij er ook naar verlangde. Ik wou haar niet meenemen naar Athene omdat ik haar niet wil doden en als ze in Athene is ben ik gedoemd met haar de rest van mijn leven door te brengen. Ik geloof niet dat zij zal omkomen op dit eiland: ik heb een god zien staan aan haar zijde, wachtend tot zij wakker werd. Ariadne krijgt uiteindelijk dus toch de liefde! Ik hoop echter niet dat ze wraak op mij zal willen nemen. Als zij de relatie aangaat met een god, zal zij zonder moeite een verzoek aan de goden kunnen doen. Nu hoop ik maar dat alles goed komt. Met mij, maar ook met haar.