Mijn vertrek uit Athene

Het is nu al een hele tijd sinds ik mijn vader Aigeus heb ontmoet en ik heb destijds niet veel gedaan. Echter, toen ik een dag aan het wandelen was in het centrum, hoorde ik dat kleine kinderen uit Athene worden meegenomen op een schip richting een ver eiland genaamd Kreta. Ik vroeg wat er precies met de kinderen zou gaan gebeuren en tot mijn grote afschuw antwoordde deze waarde man mij dat de kinderen, eenmaal op Kreta aangekomen, een massaal labyrint in gestuurd worden om vervolgens te worden verslonden door een angstaanjagend beest, een half stier half mens, genaamd de Minotaurus. Dit verhaal heeft mij heel diep geraakt en uit het grootste respect voor de arme kinderen heb ik besloten om met hen mee te gaan om de Minotaurus te doden en de kinderen te redden. Helaas doet het mijn vader groot verdriet dat ik hem nu weer achter moet laten en hij heeft mij dan ook meermalen geprobeerd over te halen om in Athene te blijven. Daarnaast doet het ook mij spijt om bij hem weg te gaan want nooit tevoren heb ik me zo verbonden gevoeld met iemand tot mijn vader een rol in mijn leven begon te spelen. Dat is de reden dat ik met mijn vader de afspraak heb gemaakt om de zeilen van mijn schip die in het teken van verdriet zwart gekleurd zijn te vervangen door witte zeilen om mijn overwinning te symboliseren. Als hij de witte zeilen aan de horizon ziet verschijnen zal hij weten dat ik de overwinning heb behaald. Echter, als hij in plaats van witte zwarte zeilen ziet aankomen, zal hij weten dat ik het niet heb overleefd. Het afscheid heeft zeer veel moed van mij gevergd maar de schepen zijn los van de kust en ik weet dat ik mijn vader een lange tijd niet meer zal zien, als ik hem ooit nog zal zien.